W wyniku projektu powstała nowoczesna, otwarta na modyfikacje baza danych. Gromadzone są w niej informacje o niepublikowanej pozostającej w rękopisach intymistyce kobiet (dzienniki, wspomnienia, pamiętniki, korespondencja) mieszkających na obszarze historycznej Polski od XVI wieku do współczesności. Baza danych składa się z rekordów, których strukturę stworzono w oparciu o standard opisu MARC 21, a który znacząco rozbudowano o m.in. kwestionariusz biograficzny autorki, kwestionariusz dotyczący rękopisu, zawierający pogłębiony o konteksty historyczne itp. opis rękopisu, problematyzujący jego zawartość. Kontynuacją projektu jest Archiwum kobiet: piszące. Kontynuacja. Liderem projektu był Instytut Badań Literackich PAN.

Projekt realizowany był przy współpracy zespołu Laboratorium Cyfrowego Humanistyki UW (obecnie: Centrum Kompetencji Cyfrowych UW).